Drogi gościu, co musisz o nas wiedzieć

Link do tego bloga można znaleźć na stronie Serwisu Koszykówki Młodzieżowej prowadzonej przez Zibiego. Nie brakuje już także głosów krytycznych na SKM w komentarzach pod wpisem obwieszczającym przyznanie półfinałów grupy I Wałbrzychowi. Komentujący nie zostawia po mieście Górnika suchej nitki, odnosząc się do podobno skandalicznej organizacji imprezy półfinałowej w Wałbrzychu przed dwoma laty. 

Pisałem już o tym dwa lata temu. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Cóż, czasami po prostu trudno znaleźć paralele pomiędzy zakurzonym i nie oszczędzanym przez los Wałbrzychem, a jedną z najbogatszych gmin w Polsce (Opalenica), nadmorskim, drogim Sopotem i drugim co do wielkości miastem w Polsce (Kraków).

Wałbrzych, centrum.

Drogi gościu, jeżeli przyjechałeś do Wałbrzycha na Memoriał Stanisława Anacko, musisz wiedzieć o nas i o naszym mieście parę istotnych rzeczy:

Jeszcze w 1998 roku Wałbrzych miał 145 000 mieszkańców. Dziś, po zamknięciu ostatniej kopalni (rok 1998 właśnie) miasto Górnika zamieszkuje jedynie ok. 120 000 ludzi. Nietrudno domyśleć się co stało się powodem tej głębokiej zmiany demograficznej. Zamykanie kopalń spowodowało zubożenie miejscowej ludności, której nie bardzo pomogło powstanie WSSE - Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Brudny, biedny, pełny smutnych twarzy i lokalnego występku, tonący w morzu politycznej korupcji, odcięty od funduszy po stracie grodzkości - w takim Wałbrzychu przysżło wychowywać się i mi, i młodym, 16-letnim Górnikom, którym przyjdzie zagrać w memoriale. Górnikom, którzy jedynie z legend znają opowieści o gospodarczej prospericie Wałbrzycha. 

Jako kibice i zawodnicy Górnika lubimy przechwalać się dwoma mistrzostwami Polski (1982, 1988) oraz trzema wicemistrzostwami (1981,1983, 1986). Dla wielu z nas jednak opowieści o czasach świetności wałbrzyskiego basketu są równie "świeże" co historie o Wandzie, co nie chciała Niemca czy Szewczyku Dratewce. Tak jak Wałbrzych był inny w czasach komunizmu, tak inaczej wyglądała lokalna koszykówka.

W 2007 roku w stronę Wałbrzycha zawiały ciepłe wiatry optymizmu, gdy Górnicy powrócili po 12 latach do Ekstraklasy. Coś co było dla kibiców spełnieniem marzeń, okazało się tak naprawdę najstarszniejszym koszmarem. Po dwóch latach przyszedł spadek i powolny upadek klubu. Resztki dobrego imienia Górnik stracił w sądach, gdzie kolejni gracze składali pozwy przeciwko klubowi, domagając się zaległych wynagrodzeń. W 2011 roku Górnik Wałbrzych bardziej przypominał zgliszcza niż klub sportowy. Dość powiedzieć, że w ostatnim meczu sezonu inicjatywę przejęli kibice, którzy wjechali na parkiet z taczką w celu przetransportowania działaczy wałbrzyskiego klubu daleko poza koszykarską orbitę. Paradoksalnie, w tym samym, 2011 roku, młodzicy Górnika (dzisiejsi kadeci) zdobyli sensacyjnie 4. miejsce w Polsce. Nikt się tego nie spodziewał. Klub, którego w momencie sukcesu młodzików właściwie już nie było, jeszcze raz dał o sobie znać.

To, co różniło pierwszoligowca od zespołu młodzieżowego to ambicja i wielka praca rodziców koszykarzy z rocznika 1997. Bez ich chęci i pracowitości w budowaniu namiastki normalności w wałbrzyskim sporcie nie byłoby ani tego czwartego miejsca, ani tegorocznego memroiału, ani młodzieżowych półfinałów mistrzostw Polski, które po raz drugi w ostatnich trzech latach zawitają do Wałbrzycha. W mieście, które przez samych mieszkańców jest nazywane "Mordorem", w mieście, w którym dochodziło do kupczenia głosów na niespotykaną dotąd w wolnej Polsce skale, w tym "polskim Palermo" udało się coś zrobić. Pojawili się w wałbrzyskim sporcie ludzie gardzący zasłoną dymną o nazwie "Mordor" czy też " Wałbrzyski Chlor". I choć Górnik Wałbrzych jest dziś, niestety, jedynie średniakiem w III lidze (sezon zakończyliśmy z bilansem 7-11), to organizacyjnie i "atmosferycznie" wygląda o niebo lepiej niż jeszcze dwa lata temu. Mozolna odbudowa wałbrzyskiej koszykówki z gruzów trwa i będzie jeszcze trwać długo. Nawet dłużej, niż wielu się tego spodziewało, bo kwiecień 2013 miał być czasem otwierania szampanów i świętowania awansu do II ligi, a nie okresem ocierania łez z policzków w związku z pozostaniem na koszykarskiej prowincji.

Drodzy goście, pod wieloma względami jesteśmy miastem absurdów. Miastem pozbawionym dworca autobusowego (120 000 mieszkańców i brak dworca... dziwne, co nie?) oraz, jeszcze do końca grudnia 2012 roku, miastem pozbawionym grodzkości (czym cieszą się od dawna mniejsze w regionie Legnica i Jelenia Góra). Jeszcze niedawno miastu groził paraliż komunikacyjny i ogólnopolski skandal (kolejny, po kupczeniu głosów). Kosmate łapy na budżecie Miejsckiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego położył jego skorumpowany prezes, doprowadzając stan lokalnych autobusów do ruiny. Dopiero zmiana władz sprawiła, że komunikacja miejsca staje powoli na nogi nie z kolan, ale z pozycji leżącej. Nowiuteńkie miejskie autobusy powoli przestają być legowiskiem dla złomiarzy i miejsce spotkań mocno w Wałbrzychu osadzonej patologii. Wreszcie też przestają znikać z rozkładów jazdy i przybywać na czas.

Wałbrzych wrócił też na zaszczytny fotel lidera w statystyce największego miasta w Polsce, nie mającego nic wspólnego ze sportem na poziomie ekstraklasy. Bo musicie wiedzieć, drodzy goście, że nie tylko z bardzo u nas popularną koszykówką są problemy. Siatkarze majaczą w jakiejś niższej klasie rozgrywkowej, piłkarze ze zmiennym szczęściem grają w II lidze, a jedynymi insteresami, które w mieście mają się dobrze są sklepy monopolowe. Wałbrzych to pustynia sportowa oraz kulturalna. Po godz 17 życie w mieście dosłownie zamiera. Mówili o tym nawet w ogólnopolskich "Wiadomościach", pokazując jednocześnie kłęby kurzu niczym z westernu, fruwające po samym centrum miasta.

W PZKosz podobno bardzo się przed dwoma laty zdziwili, że Wałbrzych chce cokolowiek organizować. Uwierzcie, że w samym Wałbrzychu zdziwienie było jeszcze większe. A już na samych półfinałach 2011 prawdziwy szok:: świetna atmosfera, pełna hala i głośny doping kibiców dla 14-latków !!! Sam Zibi z SKM nie mógł się nadziwić, a trzeba przynać, że kto jak kto, ale on parę turniejów w życiu oglądał.

Ok, nie wszystko posżło jak po maśle. Drużyny przyjezdne narzekały na bezdomnych mieszkańców i pijackie hałasy. Cóż, taka specyfika miasta. Nie jest z tym wygrać łatwo, ale ważne, że ktoś chociaż się stara coś z tym obrazem zrobić. Nawet moja mama ze zdziwiniem przyjęła informację o otrzymaniu przez Górnika prawa zrobienia tegorocznych półfinałów, mówiąc: "Oooo, przynajmniej coś się będzie w tym mieście działo". No właśnie. Nasze miasto ma wyjątkowo trudny start do jakichkolwiek przedsięwzięć, dlatego cieszymy się chociażby z najmniejszych sukcesów organizacyjnych. 

Czasami czujemy się jakby Wałbrzych był takim niesfornym dzieckiem lub wkurzającym na każdym kroku młodszym bratem. Zawsze coś przeskrobie, nabroi, zepsuje, zburzy, rozleje, ale i tak nie wyobrażamy sobie bez niego życia. Jest z tym trochę jak z obskurną kawalerką, gdy staramy się siebie pocieszać słowami: "Ciasne, ale własne".

Dlatego też, drogi gościu, przed komentarzem w internecie, miej na sercu nasz specyficzny mikroklimat.