Zgraja Borzemskiego, czyli mistrzowskie rezerwy

Maj 2014. Wałbrzyska Amatorska Liga Koszykówki. Drugi mecz finałów. Rezerwy Górnika remisują z Drink Teamem 45:45 na dziewięć sekund przed końcem. Piłka jest w rękach Mateusza Ciurusia. Tuż przed wznowieniem gry na parkiet wraca jeden z liderów Drink Teamu, Dawid Wackowski. Jego zespołowi pozostały dwa wyjścia. Oba mało komfortowe.

Wyjście 1: Nie mamy piłki, więc bronimy akcję rywali do końcowej syreny, nie faulujemy. I liczymy na dogrywkę.

Wyjście 2: Faulujemy. Będzie to PIĄTY faul zespołu, który pośle rywala na linię rzutów wolnych i prawdopodobnie każe nam odrabiać jeden lub dwa punkty straty, podczas gdy na zegarze pozostanie do końca meczu sześć, może siedem sekund.

Wackowski wybiera drugie wejście, choć faulując wydawał się mało świadomy, że posyła rywala na linię. Istnieje teoria, że się pomylił, źle spojrzał na tablicę, biorąc faule swojego zespołu za faule Górnika (w rzeczywistości biało-niebiescy mieli 3 faule, Drink Team 4).

Na linii rzutów wolnych znalazł się faulowany przez Wackowskiego Mateusz Ciuruś. W decydującym meczu sezonu ręka rzucającego obrońcy Górnika nie zadrżała. Trafił dwa razy i tym samym zapewnił swojej ekipie drugie zwycięstwo w finałach.

Zwycięstwo dające mistrzostwo.

Dla tych, którzy nie śledzili rozgrywek, mistrzostwo rezerw Górnika w lidze amatorskiej może wydawać się pewnikiem, czymś wyjątkowo nieszczególnym. Nic z tych rzeczy. Biało-Niebiescy weszli do playoffs dopiero z 4. lokaty i faworytem do tytułu nie byli. W lidze weteranów i starych koszykarskich lisów byli nieopierzonymi dzieciakami, najmłodszym zespołem w stawce. Zgraję kilku odstawionych przez pierwszy zespół na boczny tor roczników objął Michał Borzemski. To nie było jego pierwsze spotkanie z tą młodzieżową grupą.   

**

Marzec 2013. Liga Juniorów. Pierwszy sezon trenera Borzemskiego z chłopakami z obecnego zespołu rezerw dobiega końca. Sklejany z 18-, 17- i 16-latków (!!) zespół juniorów Górnika wywalczył awans do Półfinałów Mistrzostw Polski U-18. No, prawie wywalczył. Biało-Niebiescy załapali się na ostatnie premiowane awansem miejsce w tabeli, wyprzedzając Zastal Zielona Góra, od którego nasi byli lepsi w dwumeczu (porażka 71:80 i wygrana 79:68).

Pojawił się jednak mały szkopuł. Zastal rozegrał sezon bez swojego wychowanka, oddelegowanego do Szkoły Mistrzostwa Sportowego Adriana Krawczyka. W ramach przepisów zespół oddelegowujący swojego gracza do SMS-u ma „zaklepane” miejsce w półfinale. Włożenie górniczych palców między drzwi nakazało rozegranie dodatkowego dwumeczu. Barażu. Już z Krawczykiem, młodzieżowym reprezentantem Polski i uczestnikiem ME U-16,  w składzie Zastalu.

Rozgrywający Krawczyk okazał się być rzecz jasna kluczowym elementem zielonogórskiej układanki, który pozbawił naszych marzeń już w meczu wyjazdowym, gdy to zespół Borzemskiego nie wytrzymał ciśnienia i przegrał 40:71.

„Zawalaliśmy pierwszy mecz. Mieliśmy słabą egzekucję w ataku, o ile się nie mylę nie trafiliśmy ani jednej „trójki”.– tak mecz w Zielonej Górze wspomina Miłosz Balcerzak, uczestnik tamtego pojedynku, późniejszy gracz rezerw w lidze amatorskiej.

Górnicy do odrobienia w Wałbrzychu mieli aż 31 punktów. Rewanż był formalnością. Nasi mogli odpuścić.

Tak się jednak złożyło, że czasownika „odpuścić” trener Borzemski w słowniku nie miał. Dlatego tez w połowie drugiej kwarty rewanżu nasi, po świetnej grze, prowadzili z Zastalem 33:22. Iskierka nadziei zaczęła się tlić w głowach zarówno koszykarzy, jak i licznie zgromadzonych w hali przy pl. Teatralnym kibiców. Niestety, ekipa gości zaliczyła po chwili serię punktową 9:0 i do przerwy było już tylko 33:31. Górnicy powalczyli jednak do końca i zasłużenie wygrali 75:62.

Dla Górnika 22 punkty zdobył Szymon Kurzepa, 12 „oczek” dorzucił Mateusz Ciuruś. Adrian Krawczyk zamknął naszym usta z 21 punktami i Bóg wie iloma asystami. Zespół Borzemskiego zakończył więc sezon na rozgrywkach regionalnych.

**

Nowy sezon przyniósł nowe pomysły. Kilku zawodników z marcowych baraży zakończyło wiek juniora, pozostali nowy sezon w rozgrywkach młodzieżowych zaczęli już pod okiem innego trenera.

I właśnie wtedy, późnym latem 2013, chyba podczas wywiadu z nowym prezesem Stowarzyszenia Górnika, padła wiadomość o zgłoszeniu młodzieńczej mieszanki do ligi amatorskiej. Trenerem mianowano Borzemskiego.

Zaczęło się kompletowanie składu. Pierwsze skrzypce mają grać byli już juniorzy z rocznika 1995 oraz kończący wiek juniora chłopaki urodzeni rok później. Do składu dokoptowano nieco starszych, „chętnych i zdolnych”, którzy w Górniku pojawili się po raz pierwszy, nierzadko z ulicy.

Początek sezonu biało-niebieska mieszanka ma udany. Kilkunastopunktowe wygrane z outsiderami, a zwłaszcza kilkupunktowe zwycięstwo z mocnym średniakiem z Boguszowa (w składzie Kacper Wieczorek) wrażenia na nikim nie robiły. Pierwsze schody pojawiają się już w 4. kolejce. Górnicy mierzą się z innym debiutantem, czyli z zespołem Harry Catering, który obok anonimowych amatorów ma jednak w składzie Marcina Sterengę. Biało-Niebiescy, po straszliwych męczarniach i wielkich emocjach, wygrywają po dogrywce 47:41. 21 punktów, 9 zbiórek i 7 przechwytów notuje Kurzepa, 10 punktów dorzuca trafiający kluczowe rzuty Mateusz Pilarczyk. Sterenga kończy mecz z 22 „oczkami” i 12 zbiórkami.

Po czterech kolejkach Górnik ma komplet zwycięstw i jest liderem. Przed górniczą młodzieżą jednak najtrudniejsze testy. W szóstej serii spotkań przychodzi pierwsze rozczarowanie. Po słabej grze Górnik ulega prowadzonej przez Mateusza Myślaka Faurecii 50:58. Chłopaki Borzemskiego wyglądają koszmarnie rzutowo: trafiają tylko 2 z 17 rzutów za 3 oraz 4 z 12 za 1, przegrywają do tego w asystach 6:12. Górników pogrąża duet Sebastian Narnicki – Szymon Jaskólski, który wspólnie zdobywa 33 punkty. Duet z Górnikiem związany, bo w końcu ten pierwszy gra w III lidze, a ten drugi ma przeszłość i w III lidze, i w dwumeczu barażowym z Zastalem.

Porażka z przeciętną Faurecią kazała szufladkować rezerwy Górnika w ligowej szarzyźnie. Kolejny poważny test czekał w 9. kolejce, gdy naprzeciw stanął meldujący się od lat w czubie ligi zespół Boanerges (dawny AZET). Kolejny sprawdzian, kolejna porażka. Górnicy ulegają rywalom 38:51, zostają w dodatku zmiażdżeni 15:33 w zbiórkach oraz trafiają tylko 1 z 12 „trójek”.

W 10. kolejce dochodzi do przełomu. Rezerwy pokonują wicemistrza 2013, IBIS Hotel (dawna Pierogowa Chata) 67:59, odskakując dopiero w ostatnich minutach meczu. Ojcem zwycięstwa jest Mateusz Ciuruś, który trafia 6 z 10 rzutów zza łuku i kończy mecz z 24 punktami i tytułem gracza kolejki. Do ekipy Borzemskiego dołączeni z ekipy juniorów zostają Damian Durski i Łukasz Kołaczyński. Duet pamiętający dramatyczną serię z Zastalem zdobywa razem 20 punktów. To niezły wyczyn, biorąc pod uwagę, że obaj, w wieku 17 lat, stali się najmłodszymi graczami ligi.

Durski: „Przede wszystkim juniorzy to wiek zbliżony do mojego. W „amatorce” grałem z ludźmi po nawet 20 lat starszymi. To tez jest dla mnie nauka. Wiadomo, ze zawodnicy z ligi juniorów to moi przyjaciele - także poza boiskiem”.

W następnej, rozegranej awansem kolejce, Borzemski i spółka mieli ponownie twardy orzech do zgryzienia, bo naprzeciw stanął lider rozgrywek i obrońca tytułu – Partners Nieruchomości. Partnersi wygrywają 55:42, jak zwykle grając niezwykle zespołowo (czterech graczy z dwucyfrową zdobyczą puktową). Górnicy pozwalają rywalom na 55% skuteczność rzutów z gry, sami trafiają zaledwie 35%.

9 marca, po pauzie w 11 kolejce, przyszedł czas na kolejne starcie ze ścisłą czołówką. Górnik pokonuje Drink Team 55:46. Dzieje się to za sprawą podkoszowych. Duże słowa uznania należą się Adamowi Adranowiczowi, autorowi 14 punktów, wracającemu do gry po koszmarnych kontuzjach. 

Rezerwy Borzemskiego, grające pod oficjalną nazwą Górnik Trans KFC Victoria, zakończyły sezon regularny z 9 wygranymi i 3 porażkami. Dało to dość odległe, 4. miejsce (w stawce 13 zespołów). Pierwszy w tabeli był niepokonany Partners Nieruchomości. Nadszedł czas na playoffs.

W I rundzie Górnicy zmierzyli się z IBIS Hotelem. W meczu nr 1 nie zabrakło emocji, bo prowadzeni do boju przez Mariusza Karwika zeszłoroczni wicemistrzowie nie zamierzali łatwo sprzedawać skóry. Karwik zdobył 17 punktów i zaliczył 12 zbiórek, ale to rezerwy Górnika wygrały 62:54. 19 punktów (3x3) zdobył Damian Durski, 16 „oczek” i 6 zbiórek dorzucił Szymon Kurzepa. Ekipa Borzemskiego wygrała pomimo porażki na „deskach” 27:37. W całym meczu biało-niebiescy trafili 7 z 24 prób z dystansu oraz 11 z 13 rzutów wolnych. Drugi mecz był już bez historii. Górnik wygrał 65:47, a 36 punktów i 20 zbiórek w tym meczu zanotowało trio Adranowicz-Kurzepa-Durski.

W II rundzie biało-niebieskich sprawdził obrońca tytułu. W sezonie regularnym Partners Nieruchomości pokonał Górnika dość przekonywująco i nic nie wskazało na to, by teraz miało być inaczej. Partners zagrali w swoim stylu, czyli ultra zespołowo, często dzieląc się piłką. Trzech graczy obrońców tytułu zakończyło pojedynek z podwójną zdobyczą punktową. W końcowym rozrachunku zdało się to na nic, bo to Górnicy po wyrównanym meczu zwyciężyli 55:52.  Kluczem do zwycięstwa była wysoka obrona, która wymusiła aż 19 strat „Partnersów” (Górnik miał 10 strat). Biało-Niebiescy zaliczyli w całym meczu 14 przechwytów, prym w tym względzie tradycyjnie wiódł Kurzepa. Kolejny dobry mecz w playoffs zagrał Durski – autor 13 punktów, 3 asyst i 3 przechwytów (5/11 z gry), 14 punktów, choć na słabej skuteczności 27% z gry, dodał od siebie Mateusz Ciuruś.

Górnik wygrał pierwsze starcie, ale wyrównany mecz pokazał, że ta seria była jeszcze daleko od zakończenia.

W pojedynku nr 2 najsłabszy mecz sezonu zalicza Kurzepa (tylko 5 punktów, 2/9 z gry), niewidoczny jest Durski. Górnicy przegrywają 44:50. 18 punktów dla „Partnersów” rzuca Bartosz Frydryszak, 11 punktów i 6 asyst dorzuca Tadeusz Bujnowski. Biało-Niebiescy grają słabo w obronie, pozwalając rywalowi na 55% skuteczność za 2, sami trafiając tylko 37% rzutów. Rezerwy przegrywają także wyraźnie walkę o zbiórki (27:40). Sam Marcin Stawiarz zdominował podkoszowych Borzemskiego, zaliczając 15 zbiórek. O awansie do wielkiego finału miał więc zadecydować trzeci mecz.

27 kwietnia w hali przy ul. Wysockiego ponownie oglądamy bardzo wyrównany mecz. Dopiero czwarta kwarta, wygrana przez Górników 23:15, rozstrzygnęła tę serię. Rezerwy wygrały 46:36,  a 22 punkty zdobył duet Durski-Kurzepa (ten drugi dorzucił jeszcze 9 zbiórek). Partners został zatrzymany na jedynie 30% skuteczności z gry (36% za 2), nie dominował też na „deskach”. Co najważniejsze, ekipa Borzemskiego zatrzymała opartą na asystach zespołową grę rywali (w całym meczu tylko 6 asyst).

Po męczarniach w I rundzie z boguszowskim Court BG (wygrana 2:1. w tym decydujący mecz po dogrywce) i pokonaniu grającego bez swojego lidera Boanerges, do finału po cichu wszedł Drink Team – drugi zespół sezonu regularnego.  

Pierwszy mecz finałów Górnik wygrywa 52:40, choć Drink Team się nie poddawał. Po serii punktowej 9:0 zbliżył się do Górników na trzy punkty (33:30). Po chwili jednak swoją serię punktową w odwecie zainkasowały rezerwy i było już 45:32. W Drink Teamie dość niespodziewanie najlepszym graczem na boisku był podkoszowy Dawid Wierzbicki, autor 14 punktów i 12 zbiórek. U Borzemskiego prym wiedli również podkoszowi. Kurzepa miał 18 punktów i 8 zbiórek, a Adranowicz  mógł się pochwalić double-double: 13 „oczek” i 11 zbiórek.  

W opisywanym na samej górze meczu nr 2 emocji nie brakowało. Były cztery remisy i sześć zmian prowadzenia. Zimną krew zachowali jednak ci młodsi, czyli Górnik, wygrywając 47:45 i sięgając po mistrzostwo wałbrzyskiej ligi amatorskiej w swoim debiutanckim sezonie. 

Rok wcześniej biało-niebiescy nie byli w stanie sprostać przeszkodom w lidze juniorów. Pomimo walki do końca z Zastalem, Borzemski i spółka schodzili z parkietu na tarczy. W lidze amatorskiej też zawahań formy nie brakowało. Biało-Niebiescy znowu postanowili jednak powalczyć. Tym razem się udało.

W wielu spotkaniach Górnicy po prostu rywali zabiegali. To okazało się kluczem do sukcesu.

„W lidze amatorskiej na pewno można nauczyć się podejmować walkę pod koszem, w rywalizacji ze starszym, większym zawodnikiem. W lidze juniorów zarówno jest wysoki poziom gry ze względu na to, że zawodnicy są w tym samym wieku i maja tyle samo siły (lub nawet więcej). W lidze amatorskiej są starsi zawodnicy i, z tego co zauważyłem, słabsi kondycyjnie. Dzięki wyciskowi trenera na treningach mieliśmy lepszą kondycje i nauczyliśmy się podejmować bardzo ważne decyzje w trakcie meczu. Dzięki temu udało nam się wygrać ligę amatorską, z czego byliśmy wszyscy dumni.” - podsumował Szymon Kurzepa.

Oto skład rezerw Górnika:

Pierwsza piątka:

Dariusz Koj

Adam Adranowicz

Szymon Kurzepa

Mateusz Ciuruś

Marcin Ciuruś

Rotacja:

Damian Durski

Łukasz Kołaczyński

Marcin Jeziorowski

Michał Piskorski

Mateusz Pilarczyk

Miłosz Balcerzak

Grali też: Wojciech Dworak, Michał Stopiński, Wojciech Simm i Łukasz Kurpiel.

Szymon Kurzepa to MVP finałów, został też wybrany do najlepszej piątki ligi. Sezon regularny w „amatorskiej” zakończył ze śr. 17.1 pkt i 7.7 zb (liga amatorska grała 4x10 min z zatrzymywanym czasem tylko w ostatnich trzech minutach czwartej kwarty, gdy przewaga jednej z drużyn nie była wyższa niż 20 punktów). Ten skrzydłowy grał też w lidze dolnośląsko-lubuskiej, gdzie był, sumarycznie, najlepszym strzelcem rozgrywek. A towarzystwo miał doborowe. Oto najlepsi strzelcy naszej ligi juniorów w sezonie 13/14:

1. Kurzepa 14 m – 273 pkt
2. Maciej Muskała (Turów) 13 m – 252 pkt
3. Dawid Kołkowski (Śląsk) 14 m – 250 pkt
4. Jakub Der (Zastal) 13 m – 230 pkt
5. Witkor Sewioł (WKK) – 12 m – 207 pkt
6. Marcel Ponitka (Zastal) – 11 m – 194 pkt
7. Igor Wadowski (WKK) – 9 m – 179 pkt

Co łączy graczy z pozycji od 2 do 7 powyższej listy? Wszyscy stawiali już kroki w dorosłym baskecie. Muskała grał z Turowem w TBL i lidze VTB, a wywodzący się z wałbrzyskiego Górnika Kołkowski oraz zielonogórzanin Der grają w rezerwach swoich klubów w II lidze. Ponitka, Sewioł i Wadowski to młodzieżowi reprezentanci Polski i nadzieje polskiej koszykówki. Pierwszy zaliczył epizod w Eurocup, drugi był liderem kadry Polski oraz najskuteczniejszym w rzutach za 2 graczem w całych ME U-16, a trzeci gra już regularnie w I lidze.

Kurzepa w ostatnim sezonie ani razu nie znalazł się nawet na ławce trzecioligowego Górnika. Ma to związek z jego trudnym charakterem, bo zbuntowany Kurzepa to femme fatale wałbrzyskiej koszykówki. Sezon 2013/14, z powodów rocznikowych, był jego ostatnim w lidze juniorów.

Adam Adranowicz to wychowanek Górnika. 23-latek ma za sobą epizod w ekstraklasie oraz solidne występy w trzecioligowym Górniku Nowe Miasto. Po finansowym upadku Górnika został wezwany z powrotem do biało-niebieskich. Zdążył zagrać w jednym meczu sezonu 2011/12 (świetna postawa w starciu z Maximusem Kąty Wrocławskie, 18 punktów), po czym dopadła go seria kontuzji i do zespołu już nie wrócił. W grających w lidze amatorskiej rezerwach pojawił się w 5. kolejce i stopniowo wracał do bardzo dobrej dyspozycji.

Dariusz Koj to postać nowa w biało-niebieskim świecie. Wysoki, kawał chłopa. Po początkowych trudnościach znalazł sobie miejsce w zespole. Do tego odegrał kluczową rolę w drugim meczu finałów, gdy przy stanie 45:45, na kilkanaście sekund przed końcem meczu, w kapitalny sposób zablokował Rafała Pomjana, którego od kosza dzieliło wykonanie prostego lay-upa.

Bliźniacy ksero, czyli bracia Ciuruś reprezentują przeklęty w Górniku rocznik 1995. Przez całą swoją karierę miotali się po różnych grupach wiekowych, bo ich rocznik był liczbowo mocno zaniedbany. W wieku kadeta trafili nawet na wypożyczenie do Górnika Nowe Miasto. Choć bardzo podobni z wyglądu, różnią się na boisku. Mateusz (wybrany do drugiej najlepszej piątki ligi) to typ strzelca, podczas gdy Marcin jest typowym rozgrywającym starej daty, który najpierw myśli o podaniu, a dopiero potem o rzucie.

  

Damian Durski, Łukasz Kołaczyński i Marcin Jeziorowski to trójka juniorów z rocznika 1997, która dołączyła do zespołu rezerw w trakcie rozgrywek. W komplecie zajęli z Górnikiem czwarte miejsce w Mistrzostwach Polski U-14 w 2011, a w 2013 doszli do półfinałów. Chudy niczym patyk rozgrywający Kołaczyński od początku swojej kariery w młodym Górniku był ważną postacią, atletyczny Durski zaczynał jako zmiennik, a obecnie stanowi o sile ekipy juniorów (8. strzelec ligi), natomiast Jeziorowski zrobił chyba największy postęp, bo jeszcze w młodzikach miał spory problem zmieścić się w składzie meczowym.

Trio Miłosz Balcerzak, Michał Piskorski i Mateusz Pilarczyk to rówieśnicy Kurzepy z rocznika 1996, którzy zakończyli właśnie wiek juniora. Balcerzak jest wychowankiem Górnika, pozostali zaczynali w Górniku Nowe Miasto. Pilarczyk w kategorii kadeta (razem z Kurzepą) został nawet wypożyczony do Turowa Zgorzelec, po czym zaliczył roczny rozbrat z koszykówką. Powrócił do gry w zeszłe wakacje.

Sukces tej mocno sklejanej drużyny to duża zasługa trenera Michała Borzemskiego. Jakim zawodnikiem w III lidze był Michał wszyscy wiemy. A jakim jest trenerem? Tu głos trzeba oddać jego podopiecznym:

Miłosz Balcerzak mówi o inspiracjach z najlepszej ligi świata:

„Pod względem czysto taktycznym, Michał Borzemski to trener u którego filozofia gry polega na twardej obronie, dobrym zastawieniu i zbiórce, a co za tym idzie próbie przeprowadzenia szybkiego ataku "run and gun" w stylu Golden State Warriors. W ataku pozycyjnym wdrożenie myśli Coacha K [Mike Krzyzewski – trener uniwersytetu Duke – przyp. red.], czyli osławiona "gałka", próby penetracji, rozbicie obrony przez trójkąt przy pick and rollu, szukanie extra passa, wykorzystywanie otwartych pozycji przy rzutach za 3. Pod względem trenera-człowieka jest typem, który zaraża swoim optymizmem. Ma dobry kontakt z zawodnikami, jest duszą zespołu, trenerem grającym ze swoim zespołem. Coś w rodzaju Doca Riversa [trener Los Angeles Clippers - przyp. red.].”

Szymon Kurzepa trenerowi Borzemskiemu zawdzięcza w ogóle związek z koszykówką:

„Trenerowi Borzemskiemu wiele zawdzięczam, ponieważ dzieki niemu zacząłem przygodę z koszykówką. Pamiętam jak mi zaproponował rozpoczęcie treningów, gdy byłem jeszcze w gimnazjum. Było to w Gorniku Nowe Miasto. Bylem tą propozycją bardzo zdziwiony, nawet nie myślałem o trenowaniu. Bardzo sie cieszę, że go poznałem.”

Marcin Ciuruś o tym, co wyróżnia coacha Borzemskiego z tłumu (nie chodzi o łysinę):

„Z trenerem Borzemskim ja, jak i większość zespołu, współpracowałem już drugi sezon z rzędu. Rok wcześniej byliśmy o krok od awansu do rozgrywek centralnych ligi juniorów, w tym sezonie udało nam się zdobyć mistrzostwo lokalnej "amatorki". Trener na treningach wymagał od każdego sto procent zaangażowania, skupienia i walki. Najwięcej uwagi i czasu poświęciliśmy na ćwiczeniu rożnych wariantów defensywy. To, co różni trenera Borzemskiego od innych szkoleniowców to wiara w każdego ze swoich zawodników od pierwszej do ostatniej minuty meczu i ciągłe wpajanie im pewności siebie i wiary we własne umiejętności.”

W ciepłych słowach o Borzemskim wypowiada się też Damian Durski:

„Z trenerem Borzemskim miałem już przyjemność trenować podczas zeszłego sezonu juniorów. W tamtym rozgrywkach naprawdę bardzo mi się podobało jak prowadzi treningi. Bardzo dużo nauczyłem się właśnie tam, grając pod jego okiem ze starszymi kolegami. Zawsze mówił, nad czym trzeba popracować i na to też zwracałem szczególną uwagę. Mam nadzieje, że to nie będzie ostatni sezon, gdy mogę z nim pracować.”

W przyszłym sezonie Górnicy zagrają w II lidze. Zgraja Borzemskiego natomiast, ku chwale Górnika, ma ogrywać się w III lidze.