Polska koszykówka młodzieżowa 2013 - ściąga

Już wkrótce, a dokładnie 27 grudnia, w Turnieju Nadziei Olimpijskich w Wałbrzychu zagra reprezentacja Polski U-16 (rocznik 98). W naszym mieście będzie więc okazja spojrzeć w przyszłość polskiej koszykówki. Ale zanim skupimy się na analizie aktualnego zespołu Polski U-16, należy dokonać zarysu polskiej koszykówki młodzieżowej w tym roku.

Rok 2013 jest/był dla biało-czerwonej młodzieży niezwykle udany. Wszystkie trzy zespoły młodzieżowe, U-16, U-18 i U-20, wykonały swoje przedturniejowe założenia. Ale po kolei:

MISTRZOSTWA EUROPY U-16, UKRAINA:

Która dywizja? A - zasługa rocznika 1996, który w ME U-16 dywizji A 2012 zajął 6. miejsce

Rocznik: 1997

Cel przed turniejem: utrzymanie w dywizji A

Miejsce Polaków: 12 (na 16 ekip)

Trener: Jerzy Szambelan

Liderzy: Marcel Ponitka (obecnie Zastal Zielona Góra – juniorzy, Muszkieterowie Nowa Sól – II liga), Wiktor Sewioł (WKK Wrocław).

Polacy na turniej do Kijowa jechali z obawami. Seria kontuzji wykluczyła ze składu kilka ogniw. Cel był jasny – utrzymać miejsce w elicie europejskiej koszykówki młodzieżowej U-16. Trenerem kadry został Jerzy Szambelan, który z rocznikiem 1993 zdobył wicemistrzostwo świata.

Mecze Polaków na Ukrainie oglądałem dzięki ogólnodostępnym strumieniom internetowym na ukraińskim portalu sportowym. Polacy zaczęli bardzo źle, bo od trzech niepowodzeń. O ile kilkunastopunktowych porażek z Serbią i Francją można było się spodziewać, o tyle wynik 43-54 w meczu z Czarnogórą przyjęto z kwaśną miną. Polacy zajęli ostatnie miejsce w czteroosobowej grupie i zostali skazani na grę z pozostałymi trzema najgorszymi ekipami z pozostałych trzech grup, czyli ze Szwecją, Łotwą i Belgią.

Wszystkie te trzy mecze Polacy wygrali wysoko, co dało im 1. miejsce w tej straceńczej grupie. Nowy, skomplikowany system rozgrywek mówi jednak, że to wcale nie zapewnia utrzymania. Polsce przyszło grać o miejsca 9-13 z czego ten, kto zajmie 13. lokatę ma pecha, bo spada do dywizji B. Rywalami zespołu Szambelana były najgorsze drużyny z drugiej rundy rozgrywek. I w taki oto magiczny sposób Polacy trafili ponownie na nieszczęsną Czarnogórę, z którą tak słabo zagrali na otwarcie mistrzostw i z którą teraz mieli zagrać mecz o wszystko. Wygrana 82-74 pokazała waleczną duszę biało-czerwonych i na dobre ukazała talent Wiktora Sewioła. Pochodzący z Jaworzna skrzydłowy zdobył w meczu o wszystko 21 pkt i 11 zb (świetne 8/13 z gry). Sewioł był najjaśniejszą postacią w kadrze w przeciągu całej imprezy. Najciekawsze jest jednak to, że na mistrzostwa pojechał w ostatniej chwili, dokooptowany do składu w miejsce kontuzjowanego Szymona Kiwilszy. Sewioł został najlepszym graczem całych mistrzostw pod względem skuteczności za 2, był też drugi w całym czempionacie pod względem skuteczności z gry. Nieźle jak na kogoś, kto turniej miał śledzić jedynie w internecie.

Obok Sewioła nieźle prezentował się Marcel Ponitka, młodszy brat Mateusza. Mi w pamięć zapadła jednak pojedyncza, głupkowata akcja tego gracza podczas opisywanych mistrzostw. Po świetnym przechwycie Ponitka pobiegł samotnie w stronę atakowanego kosza. Dwóch pewnych punktów jednak nie było, bo zamiast prostego rzutu po dwutakcie Marcel połasił się na wsad, który komicznie mu nie wyszedł (piłka nie wylądowała w koszu). Reakcja trenera Szambelana? Ogłuszające „Nieee!!!!!!” i szybka zmiana. 

Po zwycięstwie z Czarnogórą nasi byli już pewni utrzymania w dywizji A. Pozostała gra o miejsca 10 i 11. Rozluźnieni nieco po meczu z nożem na gardle przeciwko zespołowi z Bałkan, Polacy przegrali kolejno z Litwą (79-84) i Rosją (65-80), zajmując 12. lokatę. Mistrzostwo Europy U-16 zdobyli Hiszpanie, srebro dla Serbii, brąz dla Grecji. Do dywizji B spadła Szwecja, Czarnogóra i Belgia.

MISTRZOSTWA EUROPY U-18, MACEDONIA

Która dywizja? B – bo rocznik 1994 spadł z dywizji A po ME U-18 2012 (ostatnie, 16. miejsce)

Rocznik: 1995

Cel przed turniejem: awans do dywizji A

Miejsce Polaków: 2 (awans do dywizji A)

Trener: Arkadiusz Miłoszewski

Liderzy: Damian Jeszke (Rosa Radom), Mikołaj Witliński (Anwil)

Rocznik 1995 w polskiej koszykówce, podobnie jak 1994, który spuścił nas do dywizji B, nie obfituje w wiele talentów. W 2011 roku rocznik 1995 obronił rzutem na taśmę miejsce w dywizji A dla bardzo uzdolnionego w polskim baskecie pokolenia ‘96. Słabość talentów w ’95 spowodowała, że do Macedonii na mistrzostwa dywizji B w tym roku pojechała połowa kadrowiczów z rocznika ’96 a nie całość z ’95. 

Polacy pokonali różnicą kilkunastu punktów Finlandię, Danię, Holandię, Estonię i Belgię, rozgromili Węgrów i dość niewysoko pokonali Macedonię. W wielkim finale przyszła pierwsza porażka. Polska uległa Czarnogórze 63-64, będąc już pewną promocji do dywizji A, torując tym samym drogę rocznikowi ‘96 na ME U-18 2014 dywizji A, w których polski zespół powinien namieszać.  

Pomimo sporych posiłków z ’96, liderami kadry Polski w Macedonii były dwie polskie wieże urodzone rok wcześniej: bardzo utalentowani Damian Jeszke i Mikołaj Witliński, stawiający od tego sezonu pierwsze kroki w ekstraklasie. 

MISTRZOSTWA EUROPY U-20, RUMUNIA

Kuba Koelner wznosi puchar za Mistrzostwo Europy dywizji B.

Która dywizja? B -  bo rocznik 1992 zajął 5. miejsce w dywizji B w ME U-20 2012

Rocznik: 1993

Cel przed turniejem: awans do dywizji A albo śmierć

Miejsce Polaków: 1 (awans do dwyzji A)

Trener: Mariusz Niedbalski

Liderzy: Przemysław Karnowski (Gonzaga University), Mateusz Ponitka (Telenet Oostende)

System FIBY, według którego kolejne roczniki przejmują spadek po starszych kolegach, jest bolesny. W imię tego systemu nasz uzdolniony rocznik 1993 (4. miejsce w ME U-16 2009, wicemistrzostwo świata U-17 2010, 6. miejsce w ME U-18 2011) musiał się tułać po turniejach dywizji B. Niespodziewanie, tułaczka potrwała o rok dłużej niż się spodziewano.

O ME U-20 dywizji B z 2012 roku wszyscy pragną jak najszybciej zapomnieć. Mało utalentowany rocznik ’92, wsparty polskimi wicemistrzami świata z rocznika ’93, miał spokojnie awansować do elity.  Nic z tych rzeczy. Po komplecie zwycięstw w pierwszej rundzie, w drugiej biało-czerwonych zatrzymują Bułgarzy (70-78) i zespół Izraela (73-76). Z awansu wyszły nici.

Do Rumunii w tym roku kadra jechała już w komplecie w roczniku ’93. Ekipa Niedbalskiego w drodze do finału bardzo pewnie wygrała 6 z 7 meczów. Wstydliwa porażka 74-83 zdarzyła się z Wlk. Brytanią. W finale nadarzyła się okazja do rewanżu na Wyspiarzach. Tum razem biało-czerwoni wygrywają 83-71 i podnoszą puchar Mistrzostwa Europy dywizji B.